اب کشت

کشت هیدروپونیک یا آب کشت

شرکت هنر طبیعت سگال را در این مقاله دنبال کنید تا در رابطه با کشت هیدروپونیک یا آب‌ کشت بیش تر بدانید.

کشت هیدروپونیک یا آب‌ کشت (به انگلیسی: Hydroponics، هایدروپُنِکس) به شیوه ای از کشت گیاه گفته می شود

که در آن گیاه بدون خاک رشد می کند. به این صورت که نیاز غذایی گیاهان را پس از اندازه گیری،

با آب تامین می کنند. کشاورز عناصر غذایی گیاه را در آب حل کرده و این عناصر به صورت محلول جذب گیاه می شود.

در این روش به عنوان بستر کشت مواد نگهداری بی اثر مثل کوکوپیت مورد استفاده قرار می گیرد.
کشت هیدروپونیک در قیاس با روش های سنتی در کشاورزی مزایای زیادی دارد،

از جمله نیاز آبی کمتر، استریل بودن و بازدهی بالاتر. آب کشت از جمله خلاقانه ترین روش های تولید محصول

در کشاورزی به شمار می رود که مصرف خاک و سم را کاهش داده است.

در کشور ما ایران نیز گلخانه های بسیاری از طریق کشت هیدروپونیک به پرورش محصولات خود پرداخته اند.

این روش به کشاورزان این امکان را داده است که بدون توجه به شرایط اقلیمی به کاشت محصول مورد نظر خود بپردازند.

بستر کشت

در سیستم کشت هیدروپونیک اغلب برای جلوگیری از ورود نور خورشید و رشد خزه در محیط قرارگیری ریشه

از مواد کدر به عنوان پوشش استفاده می شود. این مواد کدر که فقط در قسمت قرارگیری گیاه باز است،

می تواند کیسه های نایلونی و یا لوله های گشاد پلیکا باشد.

داخل این محفظه و به عنوان بستر کشت هیدروپونیک از کوکوپیت همراه با پرلیت

و درصد کمی پیت ماس (رشد یکسان ریشه و اندام سبز) استفاده می شود که بهترین ترکیب برای آب کشت به شمار می آید.

انواع کشت هیدروپونیک

آبکشت یا کشت هیدروپونیک به روش های گوناگونی انجام می گیرد.

در میان این روش ها ساده ترین و قدیمی ترین آن ها، کشت گیاهان در بستر کاه بوده است

که مواد غذایی را در این بسترها در اختیار گیاه قرار می دادند.

از جمله جدیدترین روش های این سیستم روش NFT است

که مواد غذایی به صورت یک لایه ی نازک در اختیار گیاه قرار داده می شوند.
سیستم تغذیه گیاهان در کشت هیدروپونیک را می توان به دو دسته ی زیر تقسیم بندی نمود:
١. سیستم باز: در این شیوه عناصر غذایی مورد نیاز گیاه اعم از ماکرو و میکرو، تنها یک بار در اختیار گیاه قرار می گیرد و بعد از آن از طریق سوراخ های تعبیه شده در زیر بستر، خارج می شود.
٢. سیستم بسته: در سیستم بسته مواد غذایی بیش از یک بار استفاده می شوند. در این روش برای جلوگیری از افت کیفیت محلول غذایی گیاه، دائما این محلول توسط دستگاه های کنترل کیفیت اندازه گیری می شوند.

مزایای آبکشت

– کاهش چشمگیر مصرف آب در سیستم هیدروپونیک
– عدم نیاز به شخم و آبیاری در آب کشت
– عدم نیاز گسترده به خاک
– حذف علف هرز در تولید محصولات کشاورزی
– جلوگیری از فرسایش خاک و زمین های کشاورزی
– سادگی کنترل شرایط محیطی نظیر دما، رطوبت و …
– تولید میوه و سبزی در مناطق سردسیر و باتلاقی ایران و جهان به واسطه سیستم آب کشت
– حذف استفاده از آفت کش ها و سموم و صرفه جویی در هزینه
– افزایش ارزش غذایی محصولات هیدروپونیک نسبت به روش سنتی
– بازآفرینی مناطق کم تر توسعه یافته و مکان های متروکه به منظور احداث گلخانه
– قابلیت کشت محصولات در هر مکان (حتی اراضی که دارای خاک مناسب نیستند)
– استفاده بیش تر از فضا و کشت گیاهان علوفه ای به صورت متوالی برای واحدهای کوچک دامداری
– ساده و کم هزینه بودن ضد عفونی کردن بستر کشت و در نتیجه کاهش ابتلای گیاهان به بیماری های ارگانیک و انگلی
– مکانیسمی که سیستم هیدروپونیک دارد، از جمله بهترین شیوه های مانیتورینگ رشد ریشه و نحوه حذف عناصر و مواد غذایی است