هواکشت یا کشت ایروپونیک چیست

هواکشت یا کشت ایروپونیک چیست

کشت ایروپونیک یا هواکشت به روشی از کشت گیاهان گفته می شود

که در آن بدون استفاده از خاک یا بستر سنگدانه ای (موسوم به ژئوپونیک)‏،

گیاهان در محفظه هوا یا مه تنک* پرورش داده می شوند. این نوع کشت با سیستم های هیدروپونیک و آکواپونیک متفاوت است

و برخلاف هیدروپونیک که برای بستر رشد از محلول مایع مواد غذایی استفاده می شود و یا برخلاف سیستم آکواپونیک

که در آن از آب و زباله ماهی به عنوان بستر کشت استفاده می شود، نیازی به بستر کشت ندارد.

البته باید خاطر نشان کرد که کشت آیروپونیک را گاهی به دلیل استفاده از آب برای انتقال مواد غذایی هیدروپونیک می خوانند.

در تعریف ساده تر می توان گفت کشت ایروپونیک یا هواکشت به شیوه ی پرورش سرپوشیده گفته می شود

که گیاهان در وضعیتی که ریشه هایشان در هوا معلق است رشد می کنند. عمل تغذیه آنها به وسیله

اسپری شدن محلول آب و مواد غذایی و یا آب و کود است. در این متد خاک استفاده نمی شود.

از جمله مزایای این روش امکان کشت افقی و عمودی و استفاده حداکثری از فضا است.

همچنین میزان آب مصرفی در کشت ایروپونیک کمتر است. با توجه به نوع سیستم هواکشت، مواد غذایی را ممکن است

به صورت دستی و با فاصله هایی در هر شب و روز اسپری کنند و یا با استفاده از پمپ های اتوماتیک عمل تغذیه صورت گیرد.

 

کشت ایروپونیک اغلب به دو روش ذیل انجام می گیرد

١. کشت ایروپونیک کم‌فشار (LPA) : در این شیوه که از جمله روش های رایج کشت ایروپونیک می باشد،

گلخانه دار خود می تواند سیستم LPA  را به راحتی طراحی کرده و استفاده نماید.

اکثرا این نوع سیستم کم فشار به صورت ٢۴ ساعته و در تمامی روزها در حال مرطوب کردن ریشه گیاهان هستند‏،

اما کارایی هواکشت  فشاربالا را که مهی رقیق با ذرات ریز تولید می کند ندارند.

 

٢. کشت ایروپونیک فشاربالا (HPA) : این سیستم توسط ناسا توسعه پیدا کرده است.

ناسا طی گزارشی اعلام کرده است که این سیستم کاربردی ترین شیوه برای رشد و پرورش گیاهان در فضا محسوب می شود.

علاوه بر فضا این کشت بر روی زمین نیز مزایای فراوانی دارد. تمام سیستم‌های HPA، ایروپونیک هستند اما همه ی هواکشت ها، HPA نیستند.

این سیستم HPA برای کارایی بهتر باید با فشار بالا کار بکند. فشار بالا برای اتمیزه کردن آب و تولید قطره هایی به اندازه ۵۰ میکرون و یا کوچکتر کاربرد دارد.

این شیوه با آنکه نیاز به سیستم های تخصصی تر و پرهزینه تر دارد اما هزینه های موثر را می تواند در کل کاهش دهد.

مزایا و معایب هواکشت

–  افزایش قرار گرفتن در معرض هوا : این شیوه، هوای بهینه مورد نیاز گیاه برای رشد را در اختیار آن قرار می دهد.

– کشت عاری از بیماری : با توجه به کاهش تماس گیاه به گیاه انتقال بیماری ها کاهش خواهد یافت.

علاوه بر آن هر پالس پاشش محلول می تواند مجدد استریل شود.

– پودر کردن محلول (آب-اتمیزه کردن) آب و عناصر غذایی : اسپری کردن غباری یکدست از محلول غذایی برای تغذیه ریشه.

– جذب مواد مغذی : مجزا بودن فاصله های غبارپاشی و مدت دوام پاشش در هواکشت،

سنجش میزان جذب عناصر غذایی و کودی را در طول زمان و در حالات مختلف میسر می‌سازد.

 

 

 

*مه تنک: تُنُک‌‏مِه یا میغ مجموعه‌ای از قطرات خیلی ریز آب با تکیه‌های کوچک یخ است. از نظر کلی، ابر و مه تفاوتی ندارند،

فقط مه در قسمت‌های پایین و ابر در نواحی بالای جو تشکیل می‌شود.